Maak een virtuele wandeling door de molen!

Technische gegevens over de molen kunt u vinden in de molendatabase.

Bezichtiging

De molen is op zaterdag van 9.00 tot 17.00 uur  te bezichtigen.

Geschiedenis

Op 9 april 1879 kregen Burgemeester en Wethouders van de gemeente Wageningen het schriftelijk verzoek van Hendrik Hulshuizen om vergunning ‘tot het daarstellen van eene windkorenmolen met drie paar korenstenen, gebouwd van steen tot onder de kap en met eene balie onder dezelve van ongeveer zeven meter hoog….’. Hendrik’s zoon Jan, voor wie de molen bestemd was, kon al op 22 oktober 1879 zijn glanzend nieuwe molen ‘De Vlijt’ aan de Harnjesweg in Wageningen betrekken.

In de beginjaren tot na de eeuwwisseling, werd er op ‘De Vlijt’ hoofdzakelijk loongemalen. De belangrijkste granen waren rogge, haver en gerst. In die periode was het vee de grootste afnemer van de maalproducten van ‘De Vlijt’.

Jan Hulshuizen hield het met 53 jaar al voor gezien en ging rentenieren. Zijn broer Hendrik bemande de molen tot zijn door in 1915. Zijn weduwe verkocht de molen aan de Haarlemmer Gerrit van Rijn. Deze mulder moest ‘De Vlijt’ vanwege zijn zwakke gezondheid reeds in 1924 overdoen aan molenaar Chris van Veen uit Harskamp. In die tijd nam het aanbod van de boeren uit de streek danig af. Om het hoofd boven water te houden, moest de molenaar zijn toevlucht nemen tot de verkoop van veevoederproducten, stro en kunstmest.

De molen had een houten as met gietijzeren insteekkop, die er in 1901 na blikseminslag was ingekomen. Tijdens een onweersbui in 1933 is de houten buitenroede van de molen afgebroken. De helft ervan belandde rechtop in de grond. Hierna werden twee tweedehands stalen roeden gestoken. In de tweede wereldoorlog werd de molen door granaatvuur getroffen, waarbij de kap en het gevlucht beschadigd werden. In 1946 dacht de nieuwe eigenaar Wouter van Veldhuisen erover om de molen af te breken en te vervangen door een maalderij. Door de enthousiaste tussenkomst van Max van Hoffen uit Bennekom – aan wie meerdere molens hun voortbestaan te danken hebben – kwam het gelukkig niet zover. In 1951-1952 werden zelfs herstelwerkzaamheden uitgevoerd, waardoor in februari 1952 de molen weer maalvaardig was en in gebruik kon worden genomen. De molen had nu stroomlijnwieken met neusremkleppen volgens het systeem Van Bussel.

Na de dood van Wouter van Veldhuisen in 1966 ging het weer snel bergafwaarts met ‘De Vlijt’. In 1972 kocht de gemeente Wageningen de molen en toen vier jaar later molenmakerij Coppes uit Bergharen met de restauratie kon beginnen, stond alleen de stenen romp zonder gevlucht en stelling nog overeind. De kosten bedroegen circa 300.000 gulden, waarna de nieuwe molenaar Hans Dobbe in juni 1979 een magnifiek werktuig werd aangereikt om mee te malen voor warme bakkers en thuisbakkers in de wijde omgeving. In ruim dertig jaar tijd heeft Hans Dobbe ‘De Vlijt’ op de kaart gezet, en is naast een boegbeeld voor Wageningen een van de grotere ambachtelijke molenbedrijven in Nederland die nog dagelijks professioneel in gebruik is. Na 32 jaar heeft Hans Dobbe op 17 februari 2012 de sleutel overhandigd aan Bart Mols, die het bedrijf voortzet.